Een professioneel fantast

Voordat ik geboren werd besloot ik al dat ik avonturen zou gaan beleven. Groots en Meeslepend zou het worden!

Maar het echte leven bleek verschrikkelijk saai met al die dingen die moeten, zoals schoolwerk, huishoudwerk en al dat andere werk waarmee je de hele tijd lastig wordt gevallen. Ik had andere dingen te doen. Belangrijkere dingen. Spannender dingen. In mijn hoofd was alles mooier en leuker. Daar viel veel meer te beleven. Ik begon te vertellen aan anderen wat ik zogenaamd meemaakte en was blijkbaar behoorlijk overtuigend.
Dat vond ik nogal grappig, totdat ik flink in de problemen kwam toen de politie achter de daders aan gingen die mij beroofd zouden hebben en de mensen om mij heen niet echt meer konden lachen om mijn uit de hand gelopen verzinsels.
Om verdere moeilijkheden te voorkomen bleek het verstandiger om mijn verhalen op het toneel te vertellen. Voor alle veiligheid…

Ik ging naar de Toneelacademie in Maastricht (waar ik nu zelf ook lesgeef) en sindsdien bedenk, schrijf en speel ik theatervoorstellingen.

Mijn goede vriend Joost Horward en ik richtten toneelgroep ‘het woelige baren’ op, waarmee we hilarische tragikomische voorstellingen voor volwassenen maakten. Humor is een belangrijk ingrediënt in alles wat ik maak. Het is een pijnstiller en redmiddel dat mijzelf in ieder geval al door een aantal akelige episodes heeft gesleept. Ik ben ervan overtuigd dat humor het leven hier op aarde lichter maakt, dat zo vaak onder de zwaartekracht ervan kan zuchten. In die zin zou ik mezelf graag een ‘oplichter’ willen noemen!
Ondertussen speelde ik ook bij andere gezelschappen en rolde door regisseur Noël Fisher in het jeugdtheater met de voorstelling ‘Villa Fink’. Samen maakten we ook de solo ‘Mie’ en mijn eerste eigen geschreven jeugdtheatersolo ‘Van Binnen Moet je Wezen’. ‘Goed Vallen’ en ‘Oervrienden’ maakte ik daarna weer met Joost.

Met al deze voorstellingen heb ik ook nog aardig wat prijzen gewonnen en een hoop recensie sterretjes en balletjes verzameld.

Ping

En toen stopte ik even. Vijf jaar om precies te zijn. Ik heb me vooral beziggehouden met het helpen en coachen van jonge theatertalenten. En met het schrijven van een kinderboek. Dat is een grote wens van mij, die hopelijk nog dit jaar zal uitkomen.
Ik help nog steeds graag anderen; jong of oud, beginners of gepokt en gemazelde professionals, met het geven van een fikse duw in de goede richting van creatief denken, schrijven en spelen of presenteren.
Maar zelf weer gaan spelen trok aan me en het podium riep. Steeds harder. En dus begon ik aan de theater-mini-serie (dat idee kwam door te veel Netflixen denk ik) genaamd ‘Ping’. Voor iedereen vanaf 8 jaar.
De eerste twee delen zijn af en spelen nu: ‘Ping’ en ‘Ping – het blauwe uur’. In de theaters en op locatie. Voor scholen en op scholen.

Met ‘Ping’ (deel 1) heb ik in Rusland op het ‘King festival’ in Veliky Novgorod mogen spelen, heb ik een schrijf-prijsje in Duitsland gewonnen en ondertussen is de tekst ook vertaald in het Duits en ondergebracht bij het ‘Verlag der Autoren’ in Berlijn én het wordt momenteel gespeeld door het Theaterhaus Ensemble Frankfurt (in de links hieronder te vinden).

Ik wist het al lang: ‘never a dull moment!’